Zagadka Zniknięcia Szybkiej Kolei do Berlina: O Rozbiórce Torów pod Budowę Drogowej Obwodnicy Lubska

 

Zagadka Zniknięcia Szybkiej Kolei do Berlina: O Rozbiórce Torów pod Budowę Dróg

W okresie międzywojennym, szybka kolej "Latający Ślązak" była dumą połączeń na terytorium dzisiejszej Polski, oferując najszybszą trasę z Wrocławia do Berlina. Średnia prędkość, wraz z postojami, wynosiła imponujące 128 km/h, a sama linia należała do najnowocześniejszych rozwiązań infrastrukturalnych ówczesnego świata. To tutaj pobito ówczesny rekord prędkości na torach- 205 km/h na torach pod Lubskiem ok. 1936 r.

Niestety, z biegiem lat, linia kolejowa uległa dewastacji. Rozbiórka torowiska pod budowę dróg samochodowych w okolicach Lubska stanowi przykry rozdział w historii polskiego kolejnictwa. Ten akt redukcji infrastruktury kolejowej, dokonany kosztem szybkiej kolei, skutecznie zamyka drogę do szybkiego i efektywnego transportu między Polską a Niemcami.

Jak doszło do rozbiórki toru?

Decyzja o rozbiórce torowiska i zastąpieniu go infrastrukturą drogową została podjęta mimo potencjalnych korzyści, jakie szybka kolej mogłaby przynieść regionowi i mieszkańcom. Szybkie pociągi, takie jak "Latający Ślązak", zapewniały nie tylko efektywny transport międzymiastowy, ale również stanowiły impuls dla rozwoju gospodarczego i turystycznego regionów, przez które przebiegały. Ich likwidacja, a następnie dewastacja linii przez złomiarzy, oznacza utratę ważnego elementu dziedzictwa technologicznego i infrastrukturalnego.

Skutki dla mobilności i gospodarki

Sytuacja, w której linia kolejowa zastępowana jest przez drogi samochodowe, podkreśla zmianę priorytetów w planowaniu infrastruktury transportowej. Chociaż drogi mogą wydawać się bardziej elastyczne i dostosowane do współczesnych potrzeb transportowych, eliminacja szybkich połączeń kolejowych ogranicza możliwości podróży bezemisyjnych i sprzyja dalszemu rozwojowi transportu indywidualnego kosztem transportu zbiorowego.

Ponadto, z perspektywy historycznej, likwidacja torów "Latającego Ślązaka" jest stratą nie tylko dla dziedzictwa kolejowego, ale również dla potencjału innowacji w transporcie szynowym. W czasach, gdy Europa dąży do zrównoważonego rozwoju i promowania transportu publicznego, takie decyzje mogą wydawać się krokiem wstecz.

Perspektywy na przyszłość

Odrodzenie szybkiej kolei na trasie do Berlina wymagałoby znacznych inwestycji i ponownego przemyślenia priorytetów w planowaniu transportowym. Niemniej jednak, przykłady z innych regionów Europy pokazują, że inwestycje w szybki transport kolejowy mogą przynieść znaczne korzyści społeczne, ekonomiczne i środowiskowe.

W obliczu wyzwań klimatycznych i konieczności redukcji emisji CO2, odbudowa i modernizacja linii kolejowych dla szybkiego transportu między ważnymi centrami miejskimi, jak Wrocław i Berlin, mogłaby stać się jednym z elementów budowania zrównoważonej mobilności przyszłości.

W obecnym stanie, zanik "Latającego Ślązaka" oraz innych szybkich połączeń kolejowych stanowi przestrogę przed trwałym porzucaniem infrastruktury kolejowej na rzecz transportu drogowego. Ożywienie tego historycznego połączenia mogłoby być potężnym sygnałem o znaczeniu transportu szynowego dla przyszłości mobilności w Europie.

Opr. SzI

Załącznik: Rozkład jazdy Berlin – Bytom ● Berlin Charlottenburg – / 19:37 ● Berlin Zoolog. Garten – / 19:44 ● Berlin Friedrichstraße – / 19:56 ● Berlin Schlesischer Bf. – / 20:06 ● Wrocław Główny / Breslau Hbf 22:46 / 22:49 ● Opole Główne/ Oppeln Hbf 23:28 / 23:29 ● Kędzierzyn Koźle/ Heydebreck O.S. 23:50/ 23:51 ● Gliwice Główne/ Gleiwitz Hbf 00:14 / 00:15 ● Bytom/ Beuthen O.S. 00:31 / – Bytom – Berlin ● Bytom/ Beuthen O.S. – / 05:24 ● Gliwice Główne/ Gleiwitz Hbf 05.39 / 05:40 ● Kędzierzyn Koźle/ Heydebreck O.S. 06:03 / 06:04 ● Opole Główne/ Oppeln Hbf 06:25 / 06:26 ● Wrocław Główny /Breslau Hbf 07:05 / 07:09 ● Berlin Schlesischer Bf. 09:54 / – ● Berlin Alexanderplatz 10:04 / – ● Berlin Friedrichstraße 10:10 / – ● Berlin Zoolog. Garten 10:22 / – ● Berlin Charlottenburg 10:29 / –