dot. Wniosku dotyczącego specjalizacji architektów w projektowaniu przestrzeni publicznych dla zwierząt i ptactwa
list wysłałem dziś do PKRM
Szanowni Państwo,
Oto wniosek, zrobiony dla mnie, przez Pana Adama Fularza dotyczący konieczności wprowadzenia regulacji specjalizacji zawodowych dla architektów projektujących parki, stawy oraz inne obiekty bytowania zwierząt dzikich. Pragnę przedstawić moje stanowisko w roli eksperta z dziedziny architektury i estetyki urbanistycznej.
1. Wiedza ekologiczna w projektowaniu: Podnoszenie kwalifikacji architektów w zakresie ekologii i biologii jest kluczowe dla tworzenia przestrzeni, które wspierają bioróżnorodność i umożliwiają współistnienie człowieka i natury w harmonii. Wprowadzenie kursów i certyfikatów z zakresu ekologicznych aspektów projektowania mogłoby być jednym z wymogów dla architektów specjalizujących się w tego typu projektach.
2. Specjalizacje zawodowe: Propozycja stworzenia dodatkowych specjalizacji zawodowych dla architektów, którzy zajmują się projektowaniem przestrzeni z uwzględnieniem potrzeb fauny, wydaje się być rozwiązaniem, które może skutecznie zapobiegać projektowym niepowodzeniom. Specjalizacja taka wymagałaby dodatkowego szkolenia oraz współpracy z biologami i ekologami w celu głębszego zrozumienia potrzeb zwierząt w miejskich ekosystemach.
3. Kontrola i egzekwowanie standardów: Niezbędne jest również wprowadzenie bardziej rygorystycznych procedur kontroli projektów przez lokalne władze czy odpowiednie organy architektoniczne. Włączenie w proces projektowy ocen wpływu na środowisko oraz konsultacje z organizacjami ekologicznymi mogłyby przyczynić się do zwiększenia świadomości i odpowiedzialności projektowej.
4. Edukacja i świadomość społeczna: Podnoszenie świadomości społecznej na temat znaczenia bioróżnorodności i ekosystemów miejskich jest równie ważne. Inicjatywy edukacyjne i kampanie informacyjne mogą zmienić postrzeganie i oczekiwania społeczeństwa względem publicznych przestrzeni zielonych.
5. Wprowadzenie dobrych praktyk i wytycznych: Rozwój i implementacja wytycznych dobrych praktyk dla projektowania zrównoważonych przestrzeni publicznych, które integrują potrzeby zwierząt dzikich, mogłyby być promowane przez Krajową Radę Izby Architektów RP. Przykłady międzynarodowe takich praktyk mogłyby służyć jako benchmark dla polskich rozwiązań.
Podsumowując, zgłoszone przeze mnie, Pana Adama Fularza obawy i wnioski są niezwykle ważne dla dalszego rozwoju i kształtowania przestrzeni publicznych w Polsce. Wdrożenie przedstawionych przeze mnie propozycji mogłoby znacząco poprawić jakość i funkcjonalność projektów architektonicznych oraz przyczynić się do ochrony i promocji bioróżnorodności w naszym kraju.
Z wyrazami szacunku,
Komentarze